Eindelijk verstand en visie bij projectontwikkelaars?
De spagaat waarin de Nederlandse woningbouw verwikkelt zit, wordt zelden doorbroken. Niet de klant bepaalt wat er in Nederland gebouwd wordt maar projectontwikkelaar, overheid en banken, en lijkt soms op een DDR-light. Je hebt als koper van een nieuwbouwhuis wel een keuze, maar het is wel de keuze van deze partijen en resulteert in een middle-of-the-road (goedkope) huizenbouw waarvan iedere koper wel tevreden is maar niet gelukkig. Voorbeelden zijn er in de Waalsprong voldoende te vinden waar gebouwd wordt om de kwantiteit maar niet om wat de klant wil.
Waar het wel ander kan is bijvoorbeeld Brandevoort in Helmond waar een geheel nieuwe wijk in oude stijl is opgetrokken, alsof het al vijftig jaar staat. De belangstelling voor dergelijke bouw is ook enorm en de koper wordt er ook heel gelukkig van.
Al enige tijd ben ik vanwege de nieuwe route over de Oversteek niet meer in het Waterkwartier geweest maar was nieuwsgierig geworden van het uitzicht op de nieuwbouw wat zichtbaar is vanaf de Oversteek. Toch maar eens kijken.
Ziedaar Koningsdaal, nieuwbouw in oude stijl en naar wens van de klant. Het kan dus wel. Twee blokken nieuwbouw opgetrokken in oude stijl naar de trend van honderd jaar geleden. Prachtige oude architectuur waar iedereen gelukkig wordt, niet alleen de nieuwe bewoners maar ook ter verfraaiing van de buurt en ongevoelig voor trends en verval. Daar wil heel Nijmegen wel wonen…
Ab Sier, Sierbeeld
Architectuur fotografie
]]>
In januari heb ik een blog geschreven over het grote belang van kwalitatief hoogstaande productfoto’s ten behoeve van verkoop via het internet. Niet alleen positieve reacties kwamen hierop terug, ook zijn er nog altijd internet verkopers die het belang van goede beelden en visuele communicatie niet inzien en nog uitgaan van het principe “als er maar een foto opstaat”.
Dat deze laatste bewering niet meer opgaat wordt meer en meer bewezen door de markt zelf. De grotere internet verkopers, met name diegene die een vaak grote omzetgroei hebben, zijn zich ter deze bewust van de waarde van goede visuele communicatie en in het bijzonder productfotografie. Zo heeft een grote handelsmaatschappij met verkoop door heel Europa prioriteit gegeven aan goede productfotografie en heeft daarvoor zelfs eigen fotografen in dienst om de kwaliteit en consistentie van de productfoto’s te waarborgen. Het resultaat is evident: door goede beelden van de te verkopen producten is een enorme omzetstijging behaald. De koper wil een product in beeld zien alsof ie het in de winkel in zijn handen heeft.
Vaak gaan hierbij de kosten voor de baat uit. Omdat de kleinere of nieuwere webwinkels hiervoor geen budget hebben of kunnen vrijmaken, zie je dat bij hun de groei stagneert. Erger nog, je hebt als nieuwe webshop een beperkte “growth window” waarbij de kans groot is dat je de slag mist. Ga je als nieuwe speler op de markt pas laat beseffen hoe groot de waarde is van goede visuele communicatie, dan ben je te laat en hebben de eerste bezoekers aan je site al een andere keuze gemaakt. Je zult een hoog SEO budget moeten inzetten om de bezoekers weer terug te krijgen of je prijs verlagen en hierdoor een stuk marge moeten missen.
Hoe het kan gaan, zie je bijvoorbeeld aan Coolblue. Een duidelijk helder beeldconcept met perfecte productfotografie. Niet alleen heeft Coolblue hiervoor mensen in dienst die het gekozen beeldconcept nauwkeurig bewaken, als je met een dergelijk concept een eigen norm weet te creëren, dan kan je de fabrikanten opleggen een goede productfoto aan te bieden en hoef je die zelf niet meer te maken. De fabrikanten weten door het succes van Coolblue dan ook de waarde van professionele productfotografie in te schatten.
Meer weten over productfotografie: Sierbeeld.com
]]>
Makita Nederland
Webwinkels en productfotografie.
Online verkoop heeft een enorme vlucht genomen ten opzichte van het kopen in een fysieke winkel waarbij het CBS spreekt over een stijging van zo’n 17% in de eerste elf maanden van 2015. Het aantal webwinkels steeg tussen 2007 en begin 2015 van 5 duizend naar 30 duizend. Enorme aantallen en percentages die aangeven dat de consument massaal de weg heeft gevonden naar online aankoop vanuit de luie stoel. Tot grote ergernis van de fysieke winkels functioneren zij steeds vaker als zogenaamde “kijkshop” waarna de uiteindelijke aankoop geschiedt via een webwinkel, wat op de lange termijn zal leiden tot steeds meer faillissementen onder de fysieke winkels en verdere uitloop van binnensteden.
Met name het begrip “kijkshop” is hierbij interessant omdat de webwinkel weinig mogelijkheden heeft om de klant zijn producten te laten “zien en voelen”, een niet te onderschatten onderdeel van de aankoop experience. De meest te benaderen optie die de webwinkel heeft is productpresentatie via productfoto’s.
Het nut van een dergelijke productfoto wordt echter schromelijk onderschat en vaak is de productfotografie een sluitpost binnen de begroting van de webwinkel. Met name de grote jongens hebben hier wel op ingespeeld en voldoende mankracht ingekocht die het visuele aspect van de online aankoop naar waarde inschatten en als zodanig een topproduct leveren.
Wie kent het niet, je bent online op zoek naar een product en kan kiezen te kopen via verschillende kanalen. Niet alleen de prijs speelt daarbij een rol, ook de presentatie van de producten en de betrouwbaarheid van de webwinkel zijn belangrijke keuzes die uiteindelijk tot een aankoop bij een webwinkel kunnen leiden.
Het product zelf zal je op een zo goed mogelijke manier op je beeldscherm te zien moeten krijgen, anders is de kans groot dat je als koper afhaakt en kiest voor een andere aanbieder die zijn zaakjes wel voor elkaar heeft..
Het visuele belang van goede productfotografie is hiermee aangegeven. Als er voldoende budget is, zoals bij de grote webwinkels, staat een goed visueel overbrengen van de producten niets in de weg, maar met name de kleinere webwinkels of startups hebben hier moeite mee. Onbekend met het belang van goede visuele communicatie, wordt er weinig geïnvesteerd en de hiermee feitelijk de groei van de eigen onderneming belemmert. “Waarom wordt er niet bij mij besteld, ik ben goedkoper!” is een vaak gehoorde kreet. Meestal is het combinatie van factoren die voor een beperking zorgen in de visuele communicatie waardoor een webwinkel minder scoort. Niet alleen de producten komen minder goed over, ook de hele website vertoont tekortkomingen waardoor je de mindere webwinkels er als koper zo uithaalt. Net zoals een fysieke winkel heb je maken met visuele inrichtingseisen om de winkel zo aantrekkelijk mogelijk te maken en klanten binnen te krijgen.
Hoe nu verder? Wat kan de webwinkelier doen aan het upgraden van zijn winkel? Eerst zal hij zich bewust moeten worden over het belang van een goede winkel- en productpresentatie en gekozen moeten worden voor een verantwoorde strategie om de visuele communicatie van de webwinkel te verbeteren. Is dit besef er niet, houdt het op.
Twee opties zijn er mogelijk: een vakman inhuren (en lijkt minder kostbaar als het lijkt, als je het resultaat ziet) of zelf aan de slag. U begrijpt aan dit verhaal, ik ben die vakman en kan de webwinkel niet alleen helpen aan perfecte productfotografie maar ook een aanzet geven tot een verbetering van de visuele communicatie en zo de webwinkel op een hoger plan brengen. Niet alleen is de vakfotograaf iemand die op de knop drukt, je moet ‘m meer zien als een adviseur in beeldcommunicatie die in samenwerking met de webwinkelier zijn business naar een hoger plan kan brengen.
De keuze voor de vakman zal vaak een rekenplaatje worden, wat moet ik de man betalen en wat krijg ik ervoor terug? Een onderhoud met de vakman kan je overtuigen van het belang van beeldcommunicatie en een prognose kunnen doen na gebruik van verbeterde visuele communicatie.
Bovenaan staat dat elke verbetering van de beeldcommunicatie tot extra verkoop zal leiden.
Blijven de kosten voor de vakman ondanks dat te hoog, heb je bijvoorbeeld veel wisselende artikelen en/of wil je de fotograaf niet iedere week op bezoek (€), dan kan je terugvallen op eigen fotografie maar wel na een gedegen cursus om zo de productfotografie en zo de beeldcommunicatie naar een hoger plan te tillen. Velen gingen je al voor.
Sierbeeld, Ab Sier
]]>
Hoogtefotografie slaat aan.
Meer en meer afnemers melden zich voor hoogtefotografie als verrijking van hun beeldwens. Primair bedoeld voor de makelaardij, kiest een bredere groep klanten ook voor het onderscheidende beeld van een hoogtefoto gemaakt door Sierbeeld ter verfraaiing van website of gewoon aan de wand van het kantoor. Door het andere standpunt verschilt de hoogtefoto aanzienlijk van hetgeen men gewend is te zien en schotelt de kijker een juweeltje voor.
De makelaardij ziet hierbij vooral de meerwaarde in het eerste visuele contact wat een huizenzoeker op Funda triggert om verder te kijken naar het betrokken huis, wat met een reguliere foto niet gebeurd zou zijn. Studies binnen Funda bevestigen het succes van de hoogtefoto.
Ook binnen de bedrijfs- en evenfotografie groeit de vraag naar de hoogtefoto vanwege de meerwaarde van het beeld, waarbij veelal als doel de website aangeven wordt. Presentatie van het eigen bedrijf met een professionele hoogtefoto groeit in populariteit waarbij het overzicht van de hoogtefoto als meerwaarde en statusverhogend wordt gezien. Binnenkort starten we ook met een uitbreiding richting events en sport, waarbij de kijker een onderscheidend beeld wordt geboden.
Ook een event op een andere manier belicht en interesse in de hoogtefoto?
(Illustratie: Intercitytrein vertrekkend van Station Nijmegen-Lent, tilt/shift effect)
]]>
Hoogspanning NijmegenVerdwijnt de Hoogspanning uit Nijmegen?
Verdwijnt de hoogspanning uit Nijmegen?
Sinds 1886 wordt er elektriciteit opgewekt in Nijmegen, allereerst als electriciteits leverancier van de Nijmeegse tram in de benedenstad, later op dezelfde plaats als centrale en vanaf 1936 op de huidige locatie naast het Maas-Waalkanaal. Na overname door Electrabel, is het hard gegaan met de acceptatie van kolencentrales en zijn de tijden veranderd door een groter aanbod aan groene stroom.
Eind van dit jaar zal de centrale in Nijmegen de elektriciteitsproductie staken en zal het gebouw worden afgebroken. Nijmegen verliest een industrieel monument.
Of de grote masten die sinds jaar en dag dan nog blijven staan als onderdeel van het Stroomgrid, valt te bezien. Mogelijk verdwijnen ze na de ontmanteling van de centrale.
Het ene baken verdwijnt, het andere komt (vdValk Lent)
]]>
Conceptuele profielfoto
Wat is dat nu weer?
Via het internet wordt je overspoeld met de aanbiedingen voor profielfoto’s voor bedrijf, website of sociale media. Vaak komen die aanbiedingen van professionele fotografen, steeds vaker echter melden zich andere fotografen op de markt die snel wat willen bijverdienen.
Dat een vakkundig gemaakte profielfoto van meerwaarde kan zijn voor uw bedrijf of u persoonlijk, mag langzamerhand duidelijk zijn. Met name op sociale media platformen als Linkedin, is een goede profielfoto van het grootste belang. Een eenvoudige standaard pasfoto voldoet allang niet meer, sterker nog, deze pasfoto geeft de kijker zelfs een negatieve kijk op de persoon, alsof je niet in staat bent om jezelf creatief en gemotiveerd te profileren.
De profielfoto geeft de kijker, of dit nu via sociale media of in gebruik als company website-presentatie, een eerste indruk van je als persoon of het bedrijf. Het beeld wat het bij de kijker oproept ondersteund bijvoorbeeld de indruk die je als persoon over wilt brengen en dient zorgvuldig gekozen te worden.
De professionele fotograaf zal dit conceptueel aanpakken, hij/zij zal tijdens een voorgesprek een indruk krijgen van de persoon en deze gecompleteerd met de wensen vertalen in een beeld wat de juiste uitstraling geeft om gebruikt te worden op het internet.
Niet alleen is een dergelijke foto perfect te gebruiken voor persoonlijk nut op bijvoorbeeld LinkedIn, en steeds vaker zetten bedrijven key-persons in om het bedrijf op internet te profileren. Wat is het dan prettig om de kijker gelijk een indruk te geven van de persoon waarmee ze communiceren?
Neem voor informatie contact op met Sierbeeld
]]>
Groepsfoto's maken kan toch iedereen?
Om een goede groepsfoto te maken, is het hebben van een reflexcamera alleen niet voldoende. De vakfotograaf heeft als enige ervaring en kennis om een er een monument van te maken.
(Talent, Lent)
]]>
Wat is nu hoogte fotografie en wat voegt het toe?
Het woord hoogtefotografie geeft al aan dat de fotograaf of camera op een hoger standpunt staat dan gebruikelijk. Soms is dat makkelijk te bereiken door in of op een gebouw aan de andere kant van je onderwerp te gaan staan maar veel te vaak komt het voor dat dit niet mogelijk is. Eén methode om op een hoger standpunt uit te komen is het gebruik van een hoogwerker maar de kosten wegen niet op tegen de baten en zo'n hoogwerker heb je tenslotte ook niet in de tuin staan.
Een andere wat jongere methode is het gebruik van een professionele hoogtemast, waarmee je de camera tot op een hoogte van tien meter kan brengen en dankzij een wifi-zender en mobiele telefoon kan bedienen vanaf de grond. Voor dit werk maak ik dankbaar gebruik van de Photomast©, in mijn ogen het meest degelijke gereedschap voor hoogtefotografie.
Het resultaat van deze fotografie is enorm en stelt de kijker telkens weer voor de vraag hoe die opname gemaakt kon worden. Doelgroep voor een dergelijke vorm van fotografie is primair onroerend goed met aan de ene kant de externe presentatie van het bedrijf en aan de andere kant de makelaardij die zo in staat is aangeboden huizen aantrekkelijker te presenteren en zo de cliënten beter te bedienen, hoewel dat besef bij de makelaar nog niet helemaal is doorgedrongen. Secundair wordt de vraag vanuit de particuliere markt steeds groter, hetzij voor een foto van het eigen huis danwel voor groepsfoto's waarbij iedereen op de foto goed te zien is.
Samengevat kan je stellen dat professionele hoogtefotografie van toegevoegde waarde is vanwege het onderscheidende beeld en is toepasbaar in talloze situaties.
Een mooi voorbeeld van bedrijfs-hoogtefotografie is dit beeld van de Drukwerk Fabriek uit Nijmegen-Oosterhout.
]]>
Geheimtip is Duits en betekend vrij vertaald een tip die nog niet bekend is.
Zo'n tip is pretpark Irrland, net over de grens bij Venlo nabij de Duitse stad Kevelaer. Dit uit de hand gelopen hobby project van een boerderij speeltuin, is zo enorm groot dat de gemiddelde bezoeker een paar dagen nodig heeft om alle attracties te zien. Voor een klein entree bedrag kan je de hele dag met je kinderen vertoeven op een terrein van ruim 30 hectare met talloze attracties en voor bijna iedereen een overdekte picknick plaats waar je naar hartelust kunt BBQ'n.
Veel Nederlanders hebben het park inmiddels ontdekt en zijn hier met regelmaat te vinden. Het verblijf op het park is ook niet kostbaar, versnaperingen zijn bewust laag in prijs gehouden. Een veel gezien situatie is dat de kinderen losgelaten zijn op het park en dat pa en ma de ogen dicht hebben of een boek lezen...
]]>
Nieuwbouw Vander Valk in Lent
Hoewel de hoog opgelopen Lentse gemoederen over de gekozen locatie nog niet helemaal bedaard zijn, is de bouw van het vd Valk hotel in Lent al in volle gang. De aannemer heeft de bouw van het zogenaamde plintgebouw, op de foto zichtbaar, nu bijna afgerond.
Het hotel krijgt nu een toren van 13 verdiepingen die in een tempo van drie dagen per verdieping gebouwd wordt. Medio volgend jaar zal het hotel opgeleverd worden en zal naast 117 kamers ook 11 zalen herbergen. Voorbeelden van de moderne vd Valk hotel hotels zijn nu al te zien in Zwolle, Duiven en Tiel.
(hoogtefoto op ca 8 meter)
]]>
Toch uniek voor Nijmegen. Nacco Materials Handling Group is een van de grootste spelers op de mondiale vorklift markt. Door de groei van het containervervoer steeg de behoefte aan grote vorklifts, zogenaamde reachstackers die containers kunnen pakken en stapelen, en Hyster koos Nijmegen voor de ontwikkeling en productie van deze grote machines.
Sinds kort heeft Nacco een eigen test en ontwikkelcentrum op de vliegbasis van Weeze. Na assemblage Nijmegen worden de trucks hier als prototype uitgebreid getest in een ruime omgeving waarvoor in Nijmegen geen plaats is.
Hier een van de big trucks tijdens een testrit.
(voor vakantiegangers die via Weeze vliegen: het ontwikkel- en testcenter van Nacco ligt aan de noordzijde van de startbaan)
]]>Weinig woorden hebben bij mij zo duidelijk de devaluatie van het vak van fotograaf weergegeven als deze…
Het is alweer een paar jaar geleden dat ik als fotograaf druk aan het werk was op een bruiloft. Reeds voordat de bruidegom een blik op de bruid had gekregen, zat ik met de camera onder de jurk van de bruid, en voor de schuindenkers onder ons: de bruid had de jurk nog niet aan!
De transitie van analoog naar digitaal was al helemaal voltooid, en rondlopen met de Hasselblad deed ik al een tijdje niet meer. Jammer, want de Hasselblad bleek voor het publiek al heel lang een uitgesproken bewijs te zijn van professioneel fotograferen. Weinig amateurs waren in die tijd in staat zo’n camera te kopen en het rondlopen met de Hasselblad bleek een logistieke nachtmerrie te zijn. De enkele amateur die een godsvermogen overhad voor zo’n set, liet het wel uit z’n hoofd om bij een bruiloft de Hasselblad mee te nemen. Voor de volledigheid en de NMA moet ik nu ook andere namen geven van fabrikanten van dergelijke camera’s zoals Bronica, Mamiya e.d.
De hele dag was ik aanwezig bij deze bruiloft, vanaf de aankleedparty van de bruid, tot na de taart, een lange dag derhalve. De hele dag dus ook hard aan het werk, weinig tijd voor een versnapering en rustig zitten was er niet bij. De rechtgeaarde bruidsfotograaf kent dat gevoel. Voor diegenen die nog nooit een bruiloft hebben gefotografeerd: zorg dat je conditie goed is; het is topsport. Met name het gebrek aan tempo is tijdens een bruiloft een aanslag op je lijf, en met regelmaat gaat na zo’n dag de tas in de hoek en de rest van de avond ben ik de bank van dichtbij aan het bestuderen. Daar hebben de Amerikanen de briljante term ‘Couchpotato’ voor.
Nu loop je op die dag de hele tijd tegen dezelfde mensen op, en je zou verwachten, zeker gezien de positieve communicatie die je als fotograaf gebruikt om de fotografie voor elkaar te krijgen, dat je een band krijgt met je publiek van die dag. ‘s Morgens kom je binnen bij de bruid, maakt kennis met de naaste familie, in het stadhuis zie je de rest van de familie en goede vrienden, dito in de kerk en vaak heb je ze allemaal te pakken op de groepsfoto, ook degenen die niet op de foto mochten in verband met de FIOD of de plaatselijke maffia.
Des te vreemder is het dat na het aansnijden van de taart een van de ouderen naar mij toekomt, waarschijnlijk een oom van de bruid en zeker niet bejaard, en de hard inkomende opmerking maakt: “Leuke hobby heb jij!”
Dit had ik niet aan zien komen en ik had er ook geen repliek voor. Zou die beste man nu echt denken dat ik een amateur was? De hele dag een tas van zo’n twaalf plus kilo aan mijn schouder meesleurend, allerlei lichaamsbewegingen uithalen waar menig ervaren turner met verbazing naar kijkt, en dan aankomen met “leuke hobby heb jij”?
Ik heb niet alleen díe avond nodig gehad voor de emotionele verwerking van die zinsnede, het is tot op de dag van vandaag in mijn hoofd blijven hangen. Het lijk me de ultieme uiting van de devaluatie van ons beroep, als je na een hele dag hard aan het werk te zijn geweest, wordt geconfronteerd met “leuke hobby” in plaats van met een uiting van waardering voor je beroep.
Ik ga toch ook niet een halve dag naar een schoenmaker kijken en dan zeggen dat ie een leuke hobby heeft. Of ga eens naar de kapper, dames: het hele circus op je hoofd, inclusief de uiterst giftige substanties waarvoor de kappers beschermende kleding moeten aandoen. Zeggen jullie ook na afloop: “Leuke hobby heb jij”?
Hoe kan het toch mogelijk zijn dat binnen een relatief korte periode van tien jaar het beroep van fotograaf zo ernstig is gedevalueerd tot een hobby? Hoe komt het dat de beroepsfotografen het zo moeilijk hebben een boterham te verdienen? Het lijkt een eindeloze discussie, waar iedere echte vakfotograaf zo zijn mening over heeft. Het is ook al een paar jaar een dagelijkse discussie die uiting geeft aan de overall daling van de omzet van de gemiddelde beroepsfotograaf, waarbij er gelukkig positieve uitzonderingen zijn te melden.
Hoe nu om te gaan met de devaluatie van het beroep? Door verder te gaan met serieus fotograferen en het positief uitdragen van je beroep. Communiceer ook meer over wat je kunt, wat je moet doen, wat je kost, et cetera. Vaak is het bij het publiek ook een gebrek aan kennis dat er met aannames wordt gereageerd.
Zo ook mijn meneer met zijn “leuke hobby”.
Sierbeeld
]]>
De Fotoweek 2014 komt eraan en meteen gaan mijn tenen weer krullen. Opgezet als een initiatief om de fotografie en fotografen weer onder de aandacht van het publiek te brengen, begon ik vorig jaar bij de presentatie van de “Fotograaf des Vaderlands” hoop te krijgen dat er inderdaad een platform gevonden was waar niet alleen de fotografie onder de aandacht werd gebracht maar ook met name aandacht gegeven werd aan de vakfotograaf en zijn werk.
De vakfotografie. Het meest gedegenereerde beroep van de Zero’s, na het inhakken van de digitale revolutie. Iedereen een camera, iedereen voldoende pixels in zijn mobiele telefoon en iedereen fotograaf. De vakfotograaf had het nakijken.
Waarom zou je op gezette tijden om de familie of vrienden te kieken nog naar de vakfotograaf gaan? Nu ik het schrijf klinkt het heel erg 1980. Misschien nog een fossiele activiteit op het platteland van Anna Paulowna, Persingen of Noordhoek. Iedereen maakt nu toch tig-duizend foto’s met een eigen reflex of mobiele telefoon? Over de Selfie hype maar niet te spreken, hierdoor en dat mede mogelijk gemaakt door een achterlijke hacker uit weet-ik-veel, krijgen we naakt-selfies te zien van Amerikaanse celebrities. Bedankt.
Nee, de Fotoweek “zou” wat kunnen doen aan het beeld wat het publiek over fotografen heeft en laten zien wat de vakfotograaf kan. Wat het onderscheid is tussen de amateur en de vakman. Legio activiteiten en kansen en de hoofdrol zou gespeeld worden door de “benoemde” Fotograaf des Vaderlands.
Ilvy Njiokiktjien was de eerste die deze prestigieuze rol toebedeeld kreeg en met groot enthousiasme vertelde ze bij het culturele platform DWDD hoe mooi het vak fotografie was. Dacht ik. Ilvy kreeg hier een podium waarbij ze de mogelijkheid kreeg om haar eigen ding te doen. Op zich een nobel streven, zo’n fotoproject opzetten, maar niet als ambassadeur van de Fotoweek.
Eerlijk is eerlijk, wat Ilvy maakt is prachtig en ik gun haar de eer voor haar werk van harte. Zeker het project over de MH17 is uniek en kwam stevig binnen, maar het doel wat men bij de Fotoweek gedacht had te moeten hebben, lijkt me hier geheel voorbijgestreefd.
Ilvy, of en haar opvolger Koen Hauser (1972) krijgen van de Fotoweek een podium gelijk aan bijvoorbeeld de “Dichter des Vaderlands”, een blik vanuit de ivoren toren van de kunst waarbij het vak van de gewone fotograaf geheel buiten het kader is gevallen. Daar waar de Fotoweek interesse wil kweken voor het vak en indirect voor de toekomst van de vakfotografen in Nederland, is gekozen voor kunstenaar met zijn/haar eigen kunst (je) als vertegenwoordiger.
Juist met het verkregen podium op de landelijke TV, had ik verwacht dat de Fotoweek gekozen zou hebben voor een vertegenwoordiging die de vakfotografie weer op de kaart zou zetten. Ik had verwacht dat Ilvy en Koen met passie over het vak zouden vertellen en dat het publiek ook kan genieten van een dergelijk beeld product als zij naar echte fotograaf zouden gaan. Om iets speciaals te laten maken. Dat wat de core-business is van de professional en wat zij het publiek zouden kunnen bieden. Reclame voor het vak en de vakfotografen. Wat de beeldnorm in Nederland weer omhoog zou kunnen brengen.
Nee. Niet van dit alles. Aandacht voor hun eigen project.
Gemiste kans…
De beurs is enorm gegroeid en heeft mede dankzij het educatieve karakter, middels de seminars die gratis bezocht kunnen worden, langzaam een vaste waarde aangenomen voor de geïnteresseerde bezoeker, vakfotograaf of niet. De discussie voor wie deze beurs eigenlijk nu toegankelijk zo mogen zijn is al zo oud als ons vak, en laait weer op zodra de gevestigde orde aan beroepsfotografen weer een een reden zien om zich bedreigd te voelen. Al sinds het verenigingen van beroepsfotografen aan het begin van de vorige eeuw was de dreiging van branche vreemde activiteiten een van de redenen om zich te verenigen en te verzetten tegen de "amateur".
Fotograferen is dermate interessant dat het niet alleen uitgeoefend kan worden als vak, ondersteund door gedegen opleiding en ervaring, maar ook als amateur. Daar waar het sinds intrede van de fotografie fout gaat, is dat het grijze gebied tussen vakman en amateur te groot is en dat menig amateur een centje wil/kan bijverdienen. Op zich niet verkeerd ware het niet dat dit ten koste gaat van de broodwinning van de vakman. Nu de veranderingen van de digitale revolutie zichtbaar worden en er meer beeld gemaakt wordt dan ooit, gaat de vakman weer in de verdediging. Teruggekoppeld: de vakfotograaf klaagt weer over wat nu "Professional" is aan de Professional Imaging beurs als de poorten wagenwijd open staan voor iedere fotograaf.
Welnu, de basis voor een beurs van een dergelijke omvang en aanbod kan in ons kleine land alleen gerealiseerd worden met voldoende bezoekers, de standhouders verlangen en verdienen dit tenslotte. Een stand huren is voor de fabrikanten/vertegenwoordigers alleen interessant als het bereik de kosten rechtvaardigen. De organisatie zal daarom moeten balanceren op het randje van professioneel en amateur om voldoende bezoekers te kunnen trekken.
Om even een vergelijk te maken: voor de amateurs hebben we in Nederland de ZOOM beurs, georganiseerd door het gelijknamige magazine, die als primaire doelgroep de amateur heeft maar ook bezocht wordt door de vakman. Andersom hebben we nu de Professional Imaging die ook bezocht wordt door de amateur. (vaak herkenbaar aan de camera om de nek of de 10+kg tas aan de schouder)
De organisatie verdient derhalve alle lof voor de manier waarop deze beurs elk jaar op de kalender staat, met dit jaar een nog groter aanbod aan seminars en sprekers. Als pijnpuntje, of luxeprobleem zo u wilt, zou de organisatie de keuze voor de nieuwe locatie in Nijkerk onder de loep mogen nemen. De exacte redenen voor de herlocatie ken ik niet maar het succes van de beurs levert ook nadelen op voor de bezoeker. De file op de A28 en een te kort aan parkeergelegenheid zijn hier het bewijs van.
Volgend jaar naar de Jaarbeurs?
GrAb
]]>